SEVGİLİ TEOMAN O ‘PARYA’ ŞİİRİNİ BİR DE KONSERLERİ YASAKLANANLARA OKUSAN
Teoman’la son konuşmamızı, yaz başında “Alev Alev” müziğini söylediği günlerde yapmıştık.
Feridun Düzağaç’ın o bestesi Türk müziğinin en romantik ve hoş müziklerinden biridir.
Teoman da şahane okumuştu…
O konuşmayı telefonla yapmıştık, haydi bunu da herkesin önünde yapalım.
Belki memlekete yararlı bir muhabbet olur…
Takip etmeyenlere olayı kısaca özetleyeyim.
Teoman yeni bir müzik çıkaracak.
Bu müzikte Necip Fazıl Kısakürek’in bir şiirindeki “Öz vatanında parya olmak” dizelerini tekrarlıyor ve Türk aydınlarının yıllarca bu ülkenin insanlarını horladıklarını anlatıyor ve soruyor:
“Şimdi anladınız mı…”
SEVGİLİ TEOMAN ‘PARYA’ SÖZÜNÜN SÖZLÜKTEKİ MANASINA BAKTIN MI
Güzel şiirdir… Ben de severim..
O “Parya” lafı bu ülkede dincisinin de solcusunun da ülkücüsünün de çok güzeline gitmiştir.
Ama Teoman ne kadar anlamış onu merak ediyorum.
Ona iki sorum var…
(*) BİR; Bu müziğin kelamlarını yazmadan evvel “Parya” sözünün kelamlık manasına baktın mı…
Bakmadıysan ben buradan yazayım:
“Hindistan’da görülen kast sistemine nazaran, kast dışı kalan, hiçbir toplumsal sınıftan olmayan, her türlü haklardan mahrum olanlara verilen ad…”
Yani Necip Fazıl’ın şiirde hepimizin çok güzeline giden o sözünün , şiirdeki manasında farklı bir yorum var.
İnsan, sözün manası itibariyle aslında kendi vatanında parya olur.
Anlayacağın oraya “Öz vatanında” ekinin şiirsellikten diğer kattığı bir yenilik yok.
O ŞİİRİN İSMİNDEKİ ‘SAKARYA” SÖZÜ SENCE NEREDEN GELİYOR
(*) İKİ; O şiirin isminin ne olduğunu her halde biliyorsundur.
“Sakarya Türküsü’dür…”
Necip Fazıl 1949’da trenle Sakarya ırmağı üzerinden geçerken yazdı denir.
Şimdi sana Cumhuriyet’te doğmuş bir çocuk olarak soruyorum.
Tarihte “Sakarya” denince senin aklına ne gelir?
Şu soruyu sorarsan, karşılığı da bizatihi ortaya çıkar.
Bu millet, tarihinin hangi evresinde “Öz vatanında parya” haline gelmiştir?
Senin aklına ne gelir bilmem fakat benim aklıma, Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra Anadolu’nun işgali gelir…
22 gün 22 gece devam eden bir savaşın ismidir o nehir…
Türk’ün Kurtuluş Savaşı’nda göğüs göğüse kazandığı zaferinin ismidir “Sakarya Meydan Savaşı…”
Kaybedilmiş bir vatanı yine öz vatanı haline getirmesinin birinci adımıdır.
CEMAL SÜREYLA ŞİİRİNDE “ONURSUZUNUM” DİYOR
Biliyorum, şiir şiirdir ve şairinin verdiği manası taşır.
Necip Fazıl o şiirinde Kurtuluş Savaşının” ismini geçirmez…
Ama diyorum ya…
Şiir şiirdir…Şairin kaleminden çıkınca sen de ben de onun kadar hak sav ederiz o kelimelerde…
Tabii şunu da unutmayız…
Cemal Süreya’nın şiirini okuyarak bir kıza herhalde sen de hayatının bir gününde “Onursuzunum” senin demişsindir.
İyi de gerçek hayatında sana “Şerefsiz” denmesini sever miydin?
SENİN CİHANGİR CAMİİN KIŞLA HALİNE GELSE NE DERSİN
O Necip Fazıl bir öbür yerde “Minareler süngümüz, kubbeler miğfer, Mescitler kışlamız” da demiştir…
Şiirde kulağa hoş geliyor da, senin “Upper Cihangir’indeki caminin askeri kışlaya dönüp, bütün cemaatinin süngülü asker haline gelmesi güzeline sarfiyat miydi?
Hepimize ilişkin bir mabetin toplumun bir kısmına karşı savaş tabyası haline getirilmesi yani…
Necip Fazıl, şair olarak “Dinin ve kinin davacısı” bir gençlik de istemişti…
Sen der misin müziklerinde “Kininin, nefretinin davacısı ol ey arkadaş” diye…
Hadi dininin davacısını anladık, ya kininin davacısı ne oluyor?
Var mı Kuran’da bu türlü bir söz…
Tevrat’ta var, Kuran’da yok…
DOSTÇA SÖYLEYEYİM 20 YIL GEÇ KALMIŞ DEMODE BİR TENKİT BU
Şimdi geleyim, senin müziğin sözlerine…
Şahsi hissiyatım, şiirsel yapısı berbat bir müzik kardeşim.
Eğer diyorsan ki, ben kendi “Öz mahallemi” eleştiriyorum, bak o da çok geç kalmış ve bugün manasını büsbütün öbür istikamete gitmiş bir tenkit bu…
Bunları 20, hatta 15, hatta 10 yıl evvel söyleseydin, vallahi de billahi de yazmazdım bu yazıyı…
İyi de kardeşim bugün, 22 Ağustos 2021 Salı günü bunun söyleneceği yer Cihangir’in göbeği mi…
Yoksa sana “Bu ülkenin tek paryası Bir Diğerdir sinemasının Meryem’idir mi dediler…
Yani adresi artık yanlış bu şarkının…
GİT KOMŞUN ÖZDEMİR VE ÜLKER İNCE’YE SOR BAKALIM
Yok adres gerçek diyorsan şayet,
Hadi git sor seninle birebir mahallede oturan Özdemir İnce’yle Ülker İnce’ye, o şiirin yazıldığı 1950’li yıllarda, 1960’larda, 70’lerde, 80’lerde bu ülkenin Anadolu kasabalarında öğretmenlik yapan, TÖS üyesi olduğu için karakışta o kasabadan bu kasabaya sürülen solcu Çalıkuşu Feride’lere…
Bir de onlardan dinle Demokrat Parti, yani Necip Fazıl’ın bol bol devlet yardımı aldığı devirde “Öz vatanında Parya” olmanın ne olduğunu…
Ama uyarayım seni…
Her ikisi de, “Öz vatanında parya” olmak kadar, Necip Fazıl’ı da senden çok lakin çok daha âlâ bilirler.
Onlar istisna diyorsan, git tekrar kendi mahallende 12 Eylül’den sonra zindanlarda sürünen, işini aşını kaybeden insanlara…
Bir kısmı hala hayatta…Aynı kafelere takılıyor seninle…
Şöyle Silivri’ye bir uğra, Edirne taraflarında bur dolaş, eften püften iddianamelerle, balarısı haritası kanıtlarıyla 5 yıldır mahpuslarda çürütülenlere de sor “Kimdir öz vatanında parya” diye…
ÇIK KARTAL İMAM HATİP’TEN MEZUN OLMAYAN BİR ÇOCUĞA OKU BU ŞİİRİ
Çık mahallenden, git biraz öteye, sor orada fakir bir mahallenin, Kartal İmam Hatip’den mezun olmamış, muhalif bir ailenin işsiz çocuğuna…
“Kardeşim nedir öz vatanında parya olmak…”
Sor birebir soruyu, bu ülkede FETÖ’cülerin, onların destekçilerinin, onlarla birebir yağmurlarda birlikte ıslanırken, liselerde, üniversitelerde giriş imtihanlarında, çaldıkları imtihan sorularını “Öz yandaşlarına” sızdırarak, hayatlarını, istikballerini kaydırdıkları milyonlarca halk çocuğuna, gence…
Nedir öz vatanında parya olmak…
Sabah Cihangir’de kahve içmeye çıktığında rastladığın her mahallelini “Bu ülkenin efendisi mi” sanıyorsun da, hayatını gün gün kazanan komşularını, bir müziğin iki buçuk dakikasında lime lime ediyorsun kardeşim…
Hiç mi yok senin konseri yasaklanan, sahnelere çıkması engellenen, ekmeği elinden alınan popçu, rockçı parya bir sanatçı arkadaşın mahallede…
ŞİİRİ ANLAMAMIŞSIN, ANLADIĞINI SANDIĞINI DA GEÇ ANLAMIŞSIN
Olmamış sevgili kardeşim…
Ya okuduğun şiiri tam anlamamışsın…
Anladığın kadarını vaktin ruhundan koparmışsın…
Kopardığın kısmı ile yanlış vakitte, yanlış mahallede yanlış adreslere gidip, yanlış insanların yakasına yapışmışsın.…
Bir de üstüne üstlük Nuri Bilge Ceylan’ı da yanlış bir davada kendine şahit haline düşürmüşsün…
Olmamış yani…
ERDOĞAN NEREDE DOĞDU NEREDE LİDER OLDU
Ve sana son bir hatırlatma…
Bugün ülkenin 20 yıldır iktidarda bulunan Cumhurbaşkanı İstanbul’un fakir bir mahallesinde doğmuş, Cumhuriyet’in sağladığı imkanlarla imam hatip okulunda okumuş, seçimlerde bileğinin hakkı ile seçilmiş bir başkandır.
Ülkenin eski Cumhurbaşkanlarından Süleyman Demirel, Isparta’nın bir köyünde doğmuş fakir ve dindar bir anne babanın çocuğudur.
Hiç düşündün mü nasıl geldiler bu fukara çocukları, öz yurtlarının en üst makamlarına kadar?
SAKARYA SANA NE TABİR EDİYOR VE 30 AĞUSTOS VE 9 EYLÜL
Git, bir daha bak o parya şiirinin adına…
“Sakarya Türküsü’dür” adı…
Hala anlamadın mı…
Yanına bir de “Dumlupınar” ekle…
Hala anlamadıysan bir de “Birinci, İkinci İnönü” savaşlarını ekle.
Hala anlamadıysan, 26 Ağustos, 30 Ağustos, 9 Eylül tarihlerini ekle…
Anladın mı artık, bugün o fukara çocuklarını devletin zirvesine taşıyan “İstiklal Savaşı ruhunu…”
Parya dediğin dindar insanların namaz kıldığı 140 bin mescitte okunan 5 vakit ezan sesinin nereden geldiğini…
NEYSE TEOMAN BENİM DAVACISI OLDUĞUM BİR KİN VE ÖFKEM YOK
Neyse Teoman…
Benim kinim yok…
Davacısı, savcısı olacağım bir öfkem, nefretim falan da yok.
Alev Alev’i kusursuz söylüyorsun…
Ben de İzmir’in fakir bir mahallesinde bir matbaa emekçisi çocuğu olarak doğdum.
Belki şanslıydım, eşitsizliklerden şikayetçi oldum lakin hiç parya olarak hissetmedim kendimi öz yurdumda.
Hisseden yok muydu bu ülkede…
Vardı elbette…
Başörtüsü yüzünden okula gidemeyen kız çocuklarına yapılan haksızlığı elbette ben de gördüm.
Yeterince çaba, itiraz ettim mi…
Yapış yakama bir şey demem…
İçime sindiremedim o haksızlığı ancak doğrudur bir Şule Yüksel kadar hengamesini vermedim
ARTIK BİLİYORUM HER İKTİDARDA ÖZ YURDUNDA PARYA OLAN VAR
Ama bu vatanda yaşadığım bu denli yıl bana şunu öğretti.
Bu ülkede her mahallenin kendi mazlumu da vardır, kendi kendi zalimi ve mağruru da…
Bu ülkede her iktidarı ele geçiren, kendi devrinin öz paryasını yarattı…Yaratıyor.
Bilesin ki…
Bugün de kendi vatanında parya olan milyonlarca genç insan ümitsizlik labirentlerinde kaybolup gidiyor…
Yani, Cihangir’den çık şiiri güncelle, biraz da Ankara’da iktidar mahallelerinde dolaş, onlara da söyle bu şarkıyı …
DÜNÜN GÜNEŞİ İLE BUGÜNÜN ÇAMARIŞINI KURUTAMAZSIN
Şarkında diyorsun ki Cihangirli aydına “Bırakalım bunları geleceğe bakalım…”
İyi de kendin niçin dolaşıyorsun bu şiirin mazilerinde…
Hadi bu muhabbeti senin o şahane “Senden Evvel Senden Sonra “şarkının kelamlarını biraz güncelleyerek bitirelim:
Hani sen diyordun ya ayrıldığın sevgiline;
“Daha kaç beden gerek/Benim seni unutmama…”
Ben de onu güncelleyeyim de ödeşelim:
“Bize daha kaç parya jenerasyonu gerek/ Bizim bu parya edebiyatını unutmamıza…”
Bu muhabbeti de merhum Süleyman Demirel’in kelamları ile noktalayayım:
“Dünün güneşi ile bugünün çamaşırını kurutamazsın” sevgili kardeşim.
Bugünün paryasını da dünün paryası unutturamazsın…
Biliyorum hala paramparçasın…
Ama sen bize daha hoş Teoman müzikleri söyle…
